Soms zoek je het te ver…

Ik hou erg van romantische foto’s. Om ze te bekijken, maar vooral om ze zelf te maken. Zo koesterde  ik jarenlang de wens om ooit een “Golden Hour Photoshoot” te gaan doen. Om een vrouw met lang haar en een witte jurk te fotograferen, badend in de gouden gloed van de ondergaande zon. Noem het toeval, maar de vorige maand stond in het fotoblad “Zoom.nl” een artikel over “Buitenportretten bij zonlicht” en toen wist ik dat de tijd van denken voorbij was en de tijd van actie was aangebroken.

Zo gedacht, zo gedaan. Een model met  de juiste romantische uitstraling was snel gevonden en gevraagd. Ze was enthousiast maar had erg weinig  ruimte in haar agenda. We spraken af op een dag waarop ik ’s morgens bij de tandarts een wortelkanaalbehandeling moest ondergaan. In mijn ogen geen probleem, omdat de verdoving ’s avonds wel uitgewerkt zou zijn, zodat ik in het late licht nog prima sfeervolle plaatjes zou kunnen schieten.

Helaas verliep de dag van de fotosessie toch even anders. Na een uur lang boren, hakken, frezen en spoelen met een klem in de mond, voelde ik me voor de rest van de dag behoorlijk gesloopt en dizzy.   Ik belde af en zag dat het licht die avond nog veel warmer en gloedvoller was dan anders. 

Toen had ik dus een serieus probleem: het model had de komende tijd geen ruimte meer voor een nieuwe afspraak en hoe/waar vind ik op korte termijn een ander geschikt model? Vlak voor het inslapen ontving ik het juiste antwoord, twee dagen later.