Deze foto heb ik gemaakt in Veendam waar mijn kleindochter (5 jaar) meedeed aan een grote balletuitvoering. Omdat ze gaat stoppen met ballet was dit ook meteen haar laatste optreden. Voor mij een urgente reden om, met de camera in de aanslag, klaar te zitten in een overvolle theaterzaal. In principe hou ik me niet (meer) bezig met groepsfotografie, maar voor mijn kleinkind maak ik natuurlijk een uitzondering.
De kleine ballerina vond het optreden van tevoren een beetje spannend. Ik ook trouwens, want hoe groot is zo’n zaal? Waar kom ik te zitten? Hoe is het toneellicht? Hoe snel bewegen de dansers zich? Kan ik de benodigde knopjes van de camera wel vinden in het donker?
Die middag keek ik ongeveer even vaak naar de camera-instellingen als naar het toneel, maar wat was ik trots op die kleine ballerina die zo ontroerend goed haar best deed. Na afloop bekeek ze een paar foto’s op het scherm van mijn camera en zei toen: “Opa kun je jij die voor mij printen?”. Ik gaf nog een vaag antwoord over moeilijke lichtomstandigheden en mogelijke onscherpte, maar toen was ze alweer verdwenen in de menigte.
En wat heeft opa geleerd van deze toneelfotografie? Dat hij niet moet zeuren maar gewoon foto’s moet maken. Maar eigenlijk wist hij dat al. Mijn favoriete danseres staat trouwens op de voorste rij, derde van links.
Mor
Reactie schrijven
Ens (zaterdag, 01 juli 2023 10:31)
Ontroerend! Wat een prachtige foto met een prachtig verhaal. Fijn dat je mee was om foto's te maken!