Vrouwenzaken

Een kwartier voordat de allereerste “Ladies Night” bij DA-Waterink zal gaan  losbarsten, sta ik achterin de winkel na te denken over de psychologische verschillen tussen mannen en vrouwen. Men had mij gevraagd om foto’s te maken en samen met mijn partner/assistente heb ik zojuist de benodigde apparatuur opgebouwd en getest. Eigenlijk kan er weinig meer misgaan, al voelt dat nog niet zo.

Ooit bewogen ze zich ze dagelijks om mij heen, de vele meiden en vrouwen die studeerden voor een pedagogisch beroep en voor wie ik mij als docent uitsloofde om hen de vereiste kennis en vaardigheden aan te leren. Heel diverse dames met wie ik meestal goed kon opschieten, maar die ik soms ook absoluut niet begreep.

Deze avond bevind ik mij dus opnieuw als enige man tussen vele vrouwen. De verkoopsters, allen gekleed in stemmig zwart met een frivool roze sjaaltje, deden zich nog even tegoed aan vette snacks. Het duurde niet lang of er nestelde zich In mijn gedachten een gevatte opmerking over voorbeeldfunctie, gezondheid en schoonheid in een DA-winkel. Toch leek het me wijs om die voor me te houden. Gaandeweg mijn carrière - soms door schade en schande -  heb ik geleerd dat vrouwen op het punt van voeding, gewicht en uiterlijk behoorlijk onzeker en dus ook kwetsbaar kunnen zijn. Zogenaamde “geintjes” van mannen kunnen door vrouwen als zeer lomp, ongepast of kwetsend ervaren worden. Reacties die mannen op hun beurt vaak niet verwachten, begrijpen of accepteren.

Aan het begin van een fotosessie vertellen modellen vaak dat ze niet erg fotogeniek zijn en noemen vervolgens een heleboel argumenten om die stelling te onderbouwen. Ook vanavond is dat niet anders. Van de tien dames die we na een visagie-behandeling fotograferen, gaven zes ongevraagd aan dat ze zichzelf niet als fotogeniek beschouwen. Uit ervaring weet ik dat het geen enkele zin heeft om tegen zo’n zelfbeeld in te gaan; de beste manier is om net zo lang door te klikken tot er een foto verschijnt die door het model als “leuk” bestempeld wordt. Vervolgens zet ik alle middelen in om het predicaat  “toch wel mooi” binnen te halen. Geeft mijn mannelijke intuïtie aan dat er nog meer in zit, dan gaan we nog voor “mooi”, zo niet dat mag het volgende model aantreden.

Vroeger leek het me wel leuk om een heel mooie vrouw te zijn, zodat iedereen naar je kijkt en je bewondert. “Met zoveel schoonheid moet je je welhaast altijd gelukkig voelen”, zo dacht ik toen. Nu ik regelmatig beeldschone vrouwen vereeuwig weet ik wel beter. Wanneer ik met mijn camera een klein beetje kan bijdragen aan het zelfvertrouwen van modellen ben ik tevreden.
DA-Waterink bedankt voor deze mooie avond!

Mor Grefhorst