Zo noemde iemand mijn foto’s na het bekijken van de website.
Stil en ontroerd werd ik daarvan. Zo mooi en treffend had ze mijn cameraproducten getypeerd. Ik hou nu eenmaal van verstilde portretten. Liefst van mensen die in zichzelf zijn gekeerd of een kwetsbare kant laten zien. Met een blik in de verte of juist naar beneden gericht. Zo’n blik wordt vaak gevolgd door een mooie glimlach. Dat ervaar ik als bijzonder. Een extra fotogeniek cadeautje.
Stil en aandachtig. Het zegt iets over mijn kijken naar mensen en de wereld. Waarschijnlijk nog meer over het kijken naar mezelf. Hoe je het wendt of keert: niemand anders dan ikzelf heeft deze foto’s bedacht, gewild, gemaakt en geselecteerd.
Vorige week maakte ik opnieuw foto’s. Van een goede vriendin. Samen met Photoshop heb ik de resultaten bekeken en bewerkt. Vooral de foto’s met een neergeslagen of ingetogen blik ontroeren mij het meest. Bewust of onbewust? Men zegt dat mannen voorspelbaar zijn…
Mor Grefhorst